Zjedz Mnie

      Za chwilę kolejny weekend, a ja wciąż żyję minionym... przedłużonym. Wyjechałam. Nie piałam z zachwytu, kiedy namawiano mnie na wyjazd. Za ten brak zachwytu odpowiedzialna jest technika. Nauczył się  człowiek korzystać z komputera, wyklikał pogodę długoterminową i już był świadomy co go czeka. W prognozach jakie zobaczyłam miałam  potworny dylemat. Marznąć w domu pod własną kołderką  czy marznąć nad morzem. Za pozostaniem przemawiało do mnie puste miasto, ale dzięki prognozie puste wybrzeże. Hmmm co wybrać? Stwierdziłam, że w zimie namarzłam się w domu, to teraz mogę pomarznąć gdzie indziej. Spakowałam potrzebne fatałaszki i kaloszki! Wybyłam w siną, a raczej mokrą dal. Wyjazd pomimo nieciekawej pogody okazał się bardzo udany. Balsamem, który łagodził smaganie wiatrem okazały się widoki i przede wszystkim, nic nierobienie. Że nie wspomnę o grillowaniu :)    

Kupiłam sobie jogurtownicę :) TADA ^^       Teraz rozpocznę produkcję, że od tej ilości jogurtu karnacja mi zbieleje. Jogurty naturalne, które można nabyć w sklepach średnio mi smakują. O ile ze smakiem jeszcze jakoś przypomina to jogurt to w konsystencji można rzeźbić. Skoro inżynierowie czy tam technologowie dali możliwość psucia mleka w zaciszu domowym to postanowiłam z niej skorzystać. W zestawie jest sześć słoiczków, ciutkę mało, ale da się przeżyć.       Tak jak podane było w przepisie, nabyłam jogurt naturalny z żywymi (o zgrozo) bakteriami i świeże mleko . Z zapałem zabrałam się za produkcję i klapa. Pierwsze podejście skończyło się fiaskiem. Nie ten jogurt pewnie, bo to co mi wyszło bardziej kefir przypominało tak w smaku jak i wyglądzie. Białe dobro wylądowało w ścieku. Nie lubię marnować jedzenia, ale katować też się nie lubię. Kupiłam inny jogurt i ponowna próba, aby po 12 godzinach i jeszcze dwóch na chłodzenie, zobaczyć, że meta jest tuż tuż, ale jes

  Praca, zakupy, obiad odfajkowane ^^ Wskoczyłam sobie na kanapę, w łapki wzięłam książkę i zatopiłam się w lekturze. A dzieje się w niej niemało, dlatego pochłonęła mnie szybko i bez reszty. Gdzieś tam pomiędzy linijkami usłyszałam jakiś szepcik domagający się kolacji. I to na gorąco. Książka raczej nie gada, więc to pewnie musiał być szept lokalnego głodomorka. Udałam, że nie doleciało do mnie to skomlenie i czytałam sobie dalej. Przecież musiałam dowiedzieć się czy psychol zaatakuje swoją kolejną ofiarę. Mój ignor na żałosne marudzenie trwał do końca rozdziału. W końcu to, że prowadzę bloga kulinarnego nie zobowiązuje mnie do porzucenia lektury, żeby mieszać w garach. Przyznaję, że zaczęły odzywać się we mnie jakieś odczucia. Cholerna empatia. Z wielkim, bardzo wielkim entuzjazmem potuptałam do kuchni. Ten cichy tupot dało się słyszeć pewnie piętro niżej. Wywlekłam na blat parę rzeczy. Postałam, pomyślałam i w 15 minut gorąca, aromatycznie pachnąca kolacja była got

     Ten dzień nadszedł niespodziewanie. Chociaż na początku swojej drogi pożądliwie wyczekiwałam tego momentu. Wspięłam się na szczyt sztuki kulinarnej. Osiągnęłam najwyższy pułap ^^       Deser, który przygotowałam wymagał nielada umiejętności. Wszystkie chwile (a było ich bardzo, bardzo, ale to bardzo dużo) spędzone w kuchennych progach zaowocowały. Desery, które robiłam wcześniej nie mają szans dorównać temu. Bo stworzyłam dzieło życia. Masterpiece!!!       Spróbujcie, może i Wam się uda, choć nie ma się co czarować, łatwo nie będzie. Dla tych, którzy się odważą spróbować swoich sił mam przygotowaną szczegółową instrukcję.       Wierzę w Was! Jestem pewna, że dojdziecie do perfekcji i to już za pierwszym razem. TRUSKAWKI Z CUKREM składniki: dużo truskawek cukier królewski wykonanie:       Truskawki pozbawić szypułek, umyć. Ponakładać do miseczek, posypać cukrem i wcinać. Smacznego :)